چه زیبا می شد این دنیا

چه می شد  فرض می کردیم :

خیابان خانه ی ما است  و

دریا حوض و جنگل باغ زیبایی.

زباله  را میان خانه هامان ننگ،

میان حوض مان بد رنگ،

میان باغ مان ناجور و بد آهنگ می دیدیم.

چه می شد بوته را  گلدان،

نهال و غنچه را فرزند،

نوازش گر نمی کردیم، سر و دست و امیدش را نمی بستیم.

چه می شد کوه ها را پلکان عشق،

تمام دره ها را عاشقانی راهی دریا،

درختان را دعاگویان عاشق پیشه ای تا سرزمین نور می دیدیم.

چه می شد دشت و صحرا را حیاط منزل و ویلای تابستان،

اگر جارو نمی کردیم ،خراش صورتش افزون ،دلش را خون نمی کردیم.

چه می شد جای این چند متر تمام سرزمین ها خانه ی ما بود.

چه زیبا می شد این دنیا:

اگر هر کس درون خود پلیس مهربانی عاشق و محو طبیعت داشت.

محمود مسعودی

(روز طبیعت به فکر طبیعت باشیم)