بَدیش اینه که ۱۴ روز دیگه می فهمیم چکار کرده ایم

سال ها پیش استادی داشتیم می گفت ما ایرانی ها بهمون میگن بخاری می سوزه باور نمی کنیم میگیم حالا بزار امتحان کنم . سرمون رو تو بخاری می کنیم وقتی سوخت میگیم آره راست می گی ولی حسابی سوختیم دیگه ، شاید هم آتیش گرفتیم و تموم. سرکار رفتن های قابل نرفتن ما این روزها از طرفی مثل اینه که هر روز بری تو گله ی شیرهای گرسنه و برگردی. تازه اونم ۱۴ روز دیگه معلوم میشه کجا رفتی و چکارت کردند. البته برای کارهای ضروری هم اگر نریم سرکار یعنی در خونه هامون رو باز کنیم که شیرا بیان تو خونه مون و بعد انتظار داشته باشیم در جنگ با شیرای گرسنه همه صحیح و سلامت بمونیم. تداوم بعضی کارها، بعضی پروژه ها، بعضی برنامه ها که می تواند با قدری تفکر و یا قدری تضرر و ... متوقف بشه و نمیشه مثل اینه که بهت می گن شیرا رسیدن در دروازه ی شهر بگی کو؟ من که نمی بینم.بگن آقا رسیدن در دروازه ی محله بگی کو من که نمی بینم. و... و منتظر بمونی بیاد توی خونت بعد بگی ای بابا سریع جمع کنید بریم ولی کی؟ وقتی که تعدادی لت و پار شدند و تعدادی دیگه هم حداکثر ۱۴ روز دیگه معلوم میشه. می دونی بدترش چیه؟ اینه که خودت فهمیده باشی ولی از عکس العمل بزرگترات ترسیده باشی و بخاطر این ترس عده ای رو دو دستی تقدیم گله ی شیرا کنی البته ۱۴ روز دیگه معلوم میشه. سفر رفتن این روزای ما دیگه نوعی خریت محض هست خریتی که نه تنها خودمون میریم به استقبال گله ی شیری بلکه بقیه رو هم می کشونیم وسط گله و یا گله رو با خودمون می بریم به جاهای دیگه .بدیش اینه که ۱۴ روز دیگه می فهمیم چه غلطی کردیم. بیرون رفتن بی دلیل ما مثل اینه که بگن شیرا تو محله هستند بیرون نرید،بگید کوچه ی ما که نیستند. بدیش اینه که اگر زخمی تون کنند تا ۱۴ روز نمی فهمید و بدترش اینه که بعد از ۱۴ روز با خانواده و همه ی آشناها با هم می فهمید. خلاصه رعایت نکردن های ما این روزا مثل همون داستان بخاری است که دنبال امتحان کردنش هستیم. بابا به دین به پیغمبر بخاری می سوزه. عقل و تجربه و همه چی ثابت کرده می سوزه، فقط بدیش اینه که این بار ۱۴ روز دیگه معلوم‌ میشه چقدر سوختی، البته اگر خوش شانس باشی و ۱۴ روز طول بکشه.

 #محمودمسعودی #کرونا