نه مرا طاقت دوری

نه مرا طاقت دوری،  نه تو را  لطف  حضوری

 نه تو را نامه و مهری نه مرا شور و سروری 

شب مان دراز گشت و  سحری نیامد  از راه 

نه  تو  را  قرار   صبحی،  نه   مرا   ز  ماه  نوری 

به که گویم این قیامت که تو کرده ای بپایم

 که  نه  می برد  جهنم،  نه  امید باغ  و  حوری

 نفسم گرفت از شب که سیاه بی دلیل است

 به کجا نوشته اند  این،که من  و تو  و صبوری

 چه توان  نمود  ساده، که  نشد  ز خود  پیاده 

دل  تنگ   بی دلیلم   که شده  صاحب  غروری 

محمود مسعودی 


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد