حال که رسوا شده ام می روی

حال که رسوا شده ام می روی

واله و  شیدا  شده ام  می روی

حال که غیر از تو ندارم کسی

این همه تنها شده ام  می روی

حال که چون پیکر سوزان شمع

شعله  سراپا  شده ام  می روی

حال که در وادی عشق و جنون

وامق  عذرا  شده ام  می روی

حال  که  نادیده  خریدار  آن

گوهر یکتا شده ام می روی

حال که در بحر تماشای تو

غرق تمنا شده ام می روی

اینهمه رسوا تو مرا خواستی

حال که رسوا شده ام میروی!!

شعر از عماد خراسانی

دانلود تک بیتی های صائب تبریزی

از آنجا که شخصا تک بیتی های صائب تبریزی را خیلی دوست دارم  این کتاب را که امروز در اینترنت دیدم اینجا هم می گذارم .از نگارنده  برای زحمتی که برای تهیه آن متقبل شده است سپاسگزارم .  این کتاب توسط آقای سعید میرزایی در فروردین ۱۳۹۱ آماده شده است  . حجم کتاب ۵.۶۳ mb است.

دانلود تک بیتی های صائب تبریزی

زندگی قدر و قیمت توست

زندگی یک مشکل است با آن روبرو شو. زندگی یک معادله است موازنه کن. زندگی یک معما است آن را حل کن. زندگی یک تجربه است آن را مرور کن. زندگی یک مبارزه است قبول کن. زندگی یک کشتی است با آن دریا نوردی کن. زندگی یک سوال است آن را جواب بده. زندگی یک موفقیت است لذت ببر. زندگی یک بازی است برنده و پیروز شو. زندگی یک هدیه است آن را... دریافت کن. زندگی دعا است آن را مرتب بخوان. زندگی درد است آن را تحمل کن. زندگی یک دوربین است سعی کن با صورت خندان و شاد با آن روبرو بشی . زندگی هدیه ای است که خدا در هنگام تولد به ما تقدیم می کند. زندگی آغاز یک راه است بسوی افتخار و سربلندی، یا انحراف و سرافکندگی. زندگی پرواز است به سوی پیشرفت و روشنایی. زندگی جوانه زدن است به امید درختی تناور و پر از میوه.   

زندگی گرچه یک آغاز است ولی پایان آن نامعلوم و رویایی است. زندگی یعنی عشق، اراده، امید و توکل. زندگی مانند پلی است برای نزدیک شدن به خدا. زندگی به کوه بلندی می ماند آن را فتح کن. زندگی برای هر انسانی آینه اخوت می باشد. زندگی شاخه گل است آن را پرپر نکنید. زندگی را اگر با خدا در نظر بگیری همیشه با عزت و سربلندی همراه خواهد بود. زندگی زیبایی و لذت بردن از نعمت های الهی است. زندگی یعنی کمک کردن و یاری دیگران در سخت ترین شرایط که برای آنان پیش می آید. زندگی دشتی است که سبزه های آن نمایانگر زیبایی اند و دریایش نشان از عمر دارد بلندیهای آن شدائد زندگی است و سرانجام پاییزش فانی بودن این دنیا را به نمایش میگذارد. زندگی روشن ترین تفسیر خداست. زندگی گاهواره ای است که لالایی عشق را می سراید. زندگی زیباست اگر زیبا ببینیم. زندگی عینی ترین، ملموس ترین و واقعی ترین جلوه حیات است. زندگی غزلی است که مطلعش تجربه است. زندگی نهالی است که با صبر بار می دهد. زندگی اندوخته ای است که زندگان قدرش نشناسند.   

زندگی همان است که می اندیشی. زندگی پازلی از ترکیب همین ثانیه هاست. زندگی دایره ای است که به شعاع همت فرد رسم شده است. زندگی سالی است که هزار فصل دارد. زندگی عملی است که به توان بی نهایت تجربه می شود. زندگی عمارتی است که سازنده اش سخت کو شانند. زندگی بهشتی است که تو سازنده ی آنی. زندگی نارگیلی است که پوشش سخت و درونش شیرین است. زندگی فیلمی است که کارگردانی اش به دست ماست. زندگی ماحصل تلاش امروز است. زندگی فرمانروایی بر سرنوشت است. زندگی کاشت صداقت، و برداشت موفقیت است. زندگی لیموناد است، شیرینش را انتخاب کن. زندگی همین ساعات شیرینی است که سریع می گذرند. زندگی بالندگی است، پس درنگ مکن. زندگی نتیجه ای است که از حل معمای ثانیه ها حاصل می گردد. زندگی تمرین صبوری است. زندگی زیباترین شاهکار حق در عرصه خلقت است. زندگی کاشتن ثانیه هاست پس بهترین ثانیه ها را بکار.  

 زندگی قدر و قیمت توست، غنیمتش شمار. زندگی عرصه کارزار است، مردانه در آن قدم بگذار. زندگی یک تعالی به قدر همت است. زندگی برد و باخت نیست، بردن در عین باختن است. زندگی الهام است برای آنان که جهت زیستن برانگیخته شده اند. زندگی بازاری است که متاعش عمر آدمی است. زندگی ترکیبی از تنوع است، پس متنوع اش ساز. زندگی شهد گلی است که زنبور زمانه آن را می مکد. زندگی تئاتری است در حد واقعیت و ما بازیگران واقعی این تئاتر هستیم. زندگی راه است، ایمان و اندیشه راهنمای آن. زندگی تکثیر ثروتی است که نامش محبت است.

یعنی من هم باید خودم رو اصلاح کنم ...

توی این روزهای بارانی اخیر منتظر تاکسی موندن واقعا خیلی سخته مخصوصا وقتی راننده ها هم بی انصافی به خرج داده و از جابجایی مسافر به صورت عادی خودداری کنند. این اتفاق برای ما رخ داد و راننده خط بی توجه به صف مسافران که منتظر ماشین بودند کنار خیابون داد میزد : " دربـــــــــــــــــست " . نگاه معنی دار و اعتراض های گاه و بی گاه مسافران هم راننده رو کلافه کرده بود و هم ما رو، به خاطر همین من و یک خانم و دو آقای دیگه با همدیگه ماشین رو با کرایه 6000 تومن دربست گرفتیم که برای هر مسافر نفری 1500 تومن میافتاد درحالی که کرایه خط فقط 550 تومن بود. به هر ترتیب سوار تاکسی شدیم و راننده شروع کرد از مشکلات ماشین و گیر نیومدن لاستیک و بنزین آزاد زدن صحبت کردن و به اصطلاح همون جلسه که پیش تر شرح دادم شروع شد.

کنار راننده مرد جوانی نشسته بود که انگار از خیس شدن زیر بارون دل خوشی نداشت. وقتی سخنرانی راننده درباره مشکلات بنیادی مملکت شروع شد خیلی سریع خودش رو وارد بحث کرد که بهتره ادامه بحث رو به صورت یه گفتگوی دو طرفه دنبال کنیم :

راننده تاکسی : برادر خانمم یه وام 6 میلیون تومنی میخواست بگیره مجبور شد ماشینش رو بذاره به عنوان وثیقه. بنده خدا الان خورده به مشکل دارند ماشینش رو مصادره میکنند. یه عده دزد دارند میلیارد میلیارد اختلاس میکنند کسی هم خبردار نمیشه اون وقت این جوون رو ببین چجوری سر میدوونند !

مسافر : نوش جونش !

راننده : (نگاه متعجب) نوش جون کی ؟

مسافر : نوش جون کسی که 3000 میلیارد تومن خورده

راننده : (با لحن عصبی آمیخته به تمسخر) نکنه اون بابا فامیل شما بوده ؟

مسافر : نه ! فامیل من نبوده اما یکی بوده مثل همین مردم . مثل شما! مگه این یارو از مریخ اومده اختلاس کرده ؟ یا اون مدیر بانک از اورانوس به ریاست رسیده بوده ؟

راننده : نه آقا جان اونا از ما بهترون اند. من برای یک جفت لاستیک باید 3 روز برم تعاونی اون وقت اون 3000 میلیارد تومن رو میخوره یه آبم روش !

مسافر : خب آقا جان راضی نیست نخر! لاستیک نخر ...

راننده : (با صدای بلند) چرا نامربوط میگی مرد حسابی؟ مجبورم بخرم ! لاستیک نخرم پس چجوری با ماشین کار کنم ؟

مسافر : وقتی شما که دستت به هیچ جا بند نیست و یه راننده عادی هستی وقتی میبینی بارندگی شده و مسافر مجبوره زود برسه به مقصد میای ماشینی که باید تو خط کار کنه رو دربست میکنی ...

راننده پرید وسط حرف طرف که : آقا راضی نبودی سوار نمیشدی !

مسافر : (با خونسردی) میبینی ؟ من الان دقیقا حال تو رو دارم وقتی داشتی لاستیک ماشین میخردی. مرد حسابی فکر کردی ما که الان سوار ماشین تو شدیم و 3 برابر کرایه رو داریم میدیم راضی هستیم ؟ ما هم مجبوریم سوار شیم ! وقتی تو به عنوان یه شهروند عادی اینجوری سواستفاده میکنی از مدیر یه بانک که میلیاردها تومن سرمایه زیر دستشه چه انتظاری داری ؟ اون هم یکی مثل تو در مقیاس بالاتر.

راننده آچمز شده بود و سرش تو فرمون بود ...

مسافر که حالا کاملا دست بالا رو داشت با خونسردی ادامه داد : دزدی دزدیه ... البته منظورم با شما نیستا ولی خداوکیلی چنددرصد از مردم ما اون کاری که بهشون سپرده شده رو خوب انجام میدن که انتظار دارند یه مدیر بانک کارش رو خوب انجام بده ؟ منتهی وقتی اونا وجدان کاری ندارند کسی بویی نمیبره اما گندکاری یه مدیر بانک رو همه میفهمند. برادر من تو خودت رو اصلاح کن تا اون مدیر بانک جرات همچین خلافی رو نداشته باشه

راننده که گوشاش تو اون هوای سرد از شدت خجالت حسابی سرخ شده بود گفت : چی بگم والا !

من اولین نفری بودم که تو مسیر باید پیاده میشدم و طبیعتا طبق قرار اجباری با راننده باید 1500 تومن کرایه میدادم. وقتی خواستم پیاده شم یه اسکناس 2000 تومنی به راننده دادم. راننده گفت 50 تومنی دارید ؟ با تعجب گفتم بله دارم و دست کردم تو کیفم و یه سکه 50 تومنی به راننده دادم . راننده هم یک اسکناس 1000 تومنی و یک اسکناس 500 تومنی بهم برگردوند و گفت : به سلامت !

همونطور که با نگاهم تاکسی رو که تو هوای بارونی مه آلود حرکت میکرد رو دنبال میکردم چترم رو باز کردم و پولا رو تو کیفم گذاشتم ... آروم شروع کردم به قدم زدن و با خودم فکر میکردم یعنی من هم باید خودم رو اصلاح کنم ...

تعارف کردن

 تعارف کردن ما ایرانی ها هم داستانیه 

این شعر ایرج میرزا گویای همه چیز هست 

یارب این عادت چه می باشد که اهل ملک ما

گاه بیرون رفتن از مجلس ز در رم می کنند

جمله بنشینند با هم خوب و برخیزند خوش

چون به پیش در رسند از یکدگر رم می کنند

همچنان در موقع وارد شدن در مجلسی

گه ز پیش رو گهی از پشت سر رم می کنند

در دم در این یک بر چپ رود آن یک براست

از دو جانب دوخته بر در نظر رم می کنند

بر زبان آرند بسم الله بسم الله را

گوئیا جن دیده یا از جانور رم می کنند

این که وقت رفت و آمد بود اما این گروه

در نشستن نیز یک نوع دگر رم می کنند

فرضاً اندر مجلسی گر ده نفر بنشسته اند

چون یکی وارد شود هر ده نفر رم می کنند

گویی اندر صحنه ی مجلس فنر بنشانده اند

چون یکی پا می نهد روی فنر رم  می کنند

نام این رم را چو نادانان ادب بنهاده اند

بیشتر از صاحبان سیم و زر رم می کنند

از برای رنجبر رم مطلقا معمول نیست

تا توانند از برای گنجور رم می کنند

گر وزیری از در آید رم مفصل می شود

دیگر آنجا اهل مجلس معتبر رم می کنند

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست 

 

بیاد استاد مرحوم خسرو فرشید ورد استاد ادبیات فارسی که چند روز پیش در تنهایی به دیار باقی شتافت.  

شعر زیر از سروده های مشهور ایشان می باشد. 

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست 

آن کشور نو آن وطــــن دانش و صنعت هرگز به دل انگیــــــــــزی ایران کهن نیست
در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان لطفی است که در کلگری و نیس و پکن نیست
در دامن بحر خزر و ساحل گیلان موجی است که در ساحل دریای عدن نیست
در پیکر گلهای دلاویز شمیران عطری است که در نافه ی آهوی ختن نیست
آواره ام و خسته و سرگشته و حیران هرجا که روم هیچ کجا خانه من نیست
آوارگی وخانه به دوشی چه بلایی ست دردی است که همتاش در این دیر کهن نیست
من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست
هرکس که زند طعنه به ایرانی و ایران بی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست
پاریس قشنگ است ولی نیست چوتهران لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست
هر چند که سرسبز بود دامنه آلپ چون دامن البرز پر از چین وشکن نیست
این کوه بلند است ولی نیست دماوند این رود چه زیباست ولی رود تجن نیست
این شهرعظیم است ولی شهرغریب است 

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست 

    روحش شاد

آیا کلبه شما هم در حال سوختن است؟

می گویند روزی مردی در دریا گم شد و در نهایت به جزیره ای متروک رسید ناامید از همه جا کلبه ای ساخت و در آن ساکن شد. با وجود حیوانات وحشی و نبود مواد غذای روز ها را به سختی می گذراند . روزی که از همه چیز خسته شده بود بعد از پیدا کردن چیزی برای خوردن به کلبه برمی گشت از دور دودی مشاهده کرد و وقتی نزدیک شد دید که کلبه اش که تنها محل آسایشش بود در آتش می سوزد. شروع کرد به آه و ناله کردن به درگاه خدا که این چه وضعشه منو به این جزیره بی آب و علف آوردی با این شرایط ساخت دیگه کلبه منو چرا سوزوندی . حسابی کلافه شده بود و ناامید. بعد از مدتی دید کشتی از دور ظاهر شد  وقتی رسیدند گفت شما از کجا منو پیدا کردید گفتند ما آتش را دیدیم و فکر کردیم کسی آتش کرده و کمک می خواهد. مردی نمی دانست چه بگوید. 

خدا همیشه با ماست حتی سوختن کلبه و همه چیزمان شاید راهی برای هدایت و کمک ما

باشد . 

کلبه ام آتش گرفته نه لزوما آتشی جانسوز شاید جان آور 

از خون جوانان وطن لاله دمیده

عارف قزوینی -
ا این تصنیف در آغاز انقلاب مشروطه ایران بیاد اولین قربانیان آزادی سروده شده است :

از خون جوانان وطن لاله دمیده
از ماتم سرو قدشان سرو خمیده
در سایه گل، بلبل ازین غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده
چه کج رفتارى اى چرخ! چه بدکردارى اى چرخ!
سر کین دارى اى چرخ!
نه دین دارى نه آیین دارى (نه آیین دارى) اى چرخ!
از اشک همه روى زمین زیر و زبر کن
مشتى گرت از خاک وطن هست به سر کن
غیرت کن و اندیشه ایام بتر کن
اندر جلو تیر عدو سینه سپر کن
چه کج رفتارى اى چرخ! چه بد کردارى اى چرخ!
سر کین دارى اى چرخ!
نه دین دارى نه آیین دارى (نه آیین دارى) اى چرخ!
از دست عدو ناله من از سردرد است
اندیشه هر آن کس کند از مرگ نه مرد است
جانبازى عشاق نه چون بازى نرد است
مردى اگرت هست کنون وقت نبرد است
چه کج رفتارى اى چرخ! چه بدکردارى اى چرخ!
سر کین دارى اى چرخ!
نه دین دارى نه آیین دارى (نه آیین دارى) اى چرخ!  

             دانلود از خون جوانان وطن لاله  دمیده        

               با صدای شجریان     پریسا    الهه    و    سالار عقیلی

آنقدر نزدیک شد لب های جانان بر لبم

آنقدر نزدیک شد لب های جانان بر لبم
تا که آمد از خیال بوسه یی جان بر لبم

خیره شد چشمم در آن لب های عشق انگیز پاک
مهر خاموشی زد آن چشم درخشان بر لبم
خواندم از تصویر جانان دوش خط آرزو
زان نگه نقش تبسم خورد پنهان بر لبم

روز و شب در کلبه ی ویرانه ای دیوانه وار
اشک در چشمم به رقص و نام توران بر لبم

هر زمان در آشیان آرزو چون کودکان
لرزه ریزد دردمندی های هجران بر لبم

درد اگر درد تو باشد، ای حبیب بی وفا
کافر عشقم گر آید نام درمان بر لبم

مرحبا چشمم، که از لطفش همه شب تا سحر
نور پاشد بوسه های اشک غلطان بر لبم

همچنان "امید" آن دارم که برگیرد لبش
دوش آن مهری که زد لب های جانان بر لبم

"مهدی اخوان ثالث"

ما قصه ی دل جز به بر یار نبردیم

ما قصه ی دل جز به بر یار نبردیم
و ز یار شکایت سوی اغیار نبردیم

معلوم نشد صدق ِ دل و سرّ ِ محبت
تا این سر سودا زده بر دار نبردیم

ما را چه غم سود و زیان است که هرگز
سودای تو را بر سر بازار نبردیم

با حسن فرو شان بهل این گرمی بازار
ما یوسف خود را به خریدار نبردیم

ای دوست که آن صبح دل افروز خوشت باد
یاد آر که ما جان ز شب تار نبردیم

سر سبزی آن خرمن گل باد اگر چند
از باغ تو جز سرزنش خار نبردیم

بی رنگی ام از چشم تو انداخت اگر نه
کی خون دلی بود که در کار نبردیم

تا روشنی چشم و دل سایه از آن روست
از آینه ای منت دیدار نبردیم 

هوشنگ ابتهاج