بســرا شعــر و غــزل

بســرا شعــر  و  غــزل تابســــراید دل من      

بنما عهــــد و وفا ساده شود  مشکل من  

بنشین بر سر زانـــــــــوی محبت  به ادب         

به دو صد صلح و صفا تا به دم آید هل من

بدرا با گل احساس که شــــــــــادم بکنی    

به دو لبخند که برآید ز لب خوشــــگل من    

مشکن شبنم پنــــــــــدار به تنگ امده را        

به تکــــانی که دهی در صدف ساحل من     

به تمنــــــــا برســـــــان صحبت ما را بخدا             

سخــــن لطف و صفایی نفس محفل من      

بچشـــــــان قطره ی آبی به دم آخـــــر ما            

منما ظلم مضاعف به غمین بسمــل من     

نه بیفکن ز رخـــــــت برقع و نه آخـــــر کار         

به شــــــط انداز سراپرده ی ناقـــــابل من          

تب و تابنــــــدگی مهـــــر تو در باغ سخن         

به سر ارد شب تاریک و پر از حنظـــل من

 دل دیوانه همان به نشود عاقل و  خوش

 که نباشد به از این قصه به آب و گل من
غم عالم همه بر سینه ی من مـی کوبد
تو نبین شعر فقط  در صنم و  کاکــــل من
در دلم حضرت ایوب به تنگ آمـــده است
همه از دست تو و این دل بی حاصـل من

نتوان پرده بر انداخت ز اســــــــــــرار نهان            

برسان جـــــام وصـــالی به سرامنـزل من
"محمود مسعودی(ساده)"


با تشکر فراوان از استاد فقیه و استاد دلجویی که در محفل شعر مجازی شان استفاده ها بردم و تشکر از همه ی دوستان همراه   

نظرات 1 + ارسال نظر
فرا 1393/05/12 ساعت 12:25 ب.ظ

سلام
محو رسایی و شیوایی این سروده ی خوش نگاشت هستم ...
تعابیر متوالی و با طراوت
سپاس

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد