قدر قدر

ای خوش آن شمع که تا صبح بنالید  سحر
شعله  بر خود  زد و  از غیر رهانید سحر
ما  که   جامانده ی   اسرار   حیاتیم  ولی
ناز  آن  چشم  که  شوق تو چکانید  سحر
به  دعای  سحری  خانه ی  دل  شاد نمود
به   سجودی کمر  خویش    کمانید  سحر
هر  که  بشکست  دلش در  الف قامت یار
دست   بر حلقه ی  زلف  تو  رسانید سحر
عاشقان    نوش شما  باد  که  در ره طلب
کوبه   بر  در  زده    الغوث   کنانید   سحر
هر   که   در  راه  طلب  راه به جایی ببرد
دل  سر  کوی تو  را  نقطه   گذارید سحر
قدر قدری که یکی هست  و هزارش  دانند
رشحاتیست  که   جز  عشق   نزایید  سحر
به   گمانم  که  سخن  از  الف  و  لام  نبود
فرصتی  هست  که در  خویش نمانید سحر
ساده  در  حلقه ی  قدر  تو به  دام   افتاده
کاش می شد  که به سرحلقه  رسانید سحر
نظرات 1 + ارسال نظر
فرا 1393/04/29 ساعت 02:23 ق.ظ

سلام
شعر زیبا و متعالی به مناسبت این روزها و هم حرف دل اینروزها..
در بعضی جاها اوج میگیرد:
فرصتی هست که در خویش نمانید سحر...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد