مین های لوت مار ضحاک شده اند بجنبید،

یکماه پیش که دوستان امیر طالبی گل نام تنگه ی رتیل را تنگه ی امیر نهادند و روز پرکشیدنش را روز لوت، خواستم بنویسم امیدوارم آخرین تنگه باشد که نامش را عوض می کنیم ولی ترسیدم بنویسم که تصورش هم سخت بود ولی خیلی زود لوت حرفش را زد که خواهان تحرک و تفکر است ،خواهان تغییر و تحول است ، در چند ماه گذشته برای زنده نگهداشتن آن عزیز دوستانش در بیرجند و تهران و تنگه امیر خیلی کارها کردند ولی مین ها سرجایشان ماندند و کسی برای مین ها هیچ کار نکرد،این بود که آنها خود دوباره دست به کار شدند تا شاید کسی بفهمد که شوخی ندارند. من نه امیر طالبی را می شناختم و نه حمیدهاشمی را ،ولی مردی لوت و نامردی مین و عشق لوت و کینه ی مین و عاشقان لوت و راهیان کویر را می شناسم. آقای وزیر و رئیس و آقای وکیل و وصی و آقای فرمانده و فرماندار،لوت این روزها آرزوی جوانان به تنگ آمده از دود شده است به دادشان برسید . لوت تشنه است نه تشنه ی خون، تشنه ی احساس مسئولیت ،لوت را باید کاشت نه مین که محبت، چرا کسی به داد لوت نمی رسد چرا کسی به داد خون نمی رسد، آیا باید سرمایه ها مان را در ریگزارهای دوبی بریزیم و افسوس بخوریم. دیگران در کویر تفکر می کارند و پول درو می کنند و ما مین می کاریم و خون ، آقایان آنچه سال ها در کویر کاشته بودیم اکنون تناور شده و چون مار ضحاک فقط با خون آرام می گیرد تو را خدا بجنبید ،جوانان و دوستداران را دریابید ، نگذارید دامان لوت بیش از این آلوده گردد .

می ترسم دوباره این ولوله از چامعه کویر نوردان و حداکثر محیط زیستی ها فراتر نرود و بجای مین ، صورت مسئله پاک گردد بجای مین گذارنده دنبال مجوز دهنده باشند. تو را خدا مسئله فراتر از مجوز و مقصر و این چیزهاست .

می دانم هیچ اتفاقی نمی افتد فقط برای آرامش خودم نوشتم چون هنوز هم دلم برای کویر می سوزد که انگ می خورد و هیچکس به دادش نمی رسد.
دیروز امیر طالبی و امروز حمید هاشمی و دوستانش، فردا؟

 "محمود مسعودی(ساده)"