بلوغ زودرس زیست محیطی

سال ها پیش که دانشجویی آش نخورده بودم و برای تحقیق و تفحص علمی با چند نفر از دوستان سر به کوه و بیابان گذاشته بودیم. روزی در کوهستانی دور از خطوط عبور بشری بعد از خوردن میوه پلاستیک از دستم رها شد (شاید هم رها کردم) و باد کمین کرده آنرا پران نمود. در همین لحظه بود که یکی از همکلاسی ها را دیدم که بدنبال پلاستیک از لابلای سنگ ها می دود و تا وی را دسنگیر ننمود دست برنداشت و سپس هم وی را در کوله اش زندانی نمود تا به اولین زندان زباله تحویل دهد. بعد از اتمام مراحل دستگیری گفتم این چه حرکتی بود وی توضیحات زیست محیطی برای من داد که من بطور ناگهانی دجار بلوغ زیست محیطی شدم. اگر چه آنروز ابتدا مقاومت کردم ولی بعدا فهمیدم در رعایت محیط زیست لذتی است که در دشمنی با آن نیست.

امروزه به خاطر انواع و اقسام تکنولوژی دانشمندان نگران بلوغ زودرس کودکان و نوجوانان هستند که می تواند در آینده باعث داستان ها و مشکلاتی گردد.امروز با خودم اندیشه می کردم همه بلوغ های زدورس هم بد نیست ای کاش همه تلاش می کردند تا بچه هایمان دجار بلوغ زودرس و حتی پیش رس زیست محیطی شوند . بسیاری از کشور ها به این نقطه رسیده اند ولی ما راهی طولانی در پیش داریم.

همیشه متحیرم دوستان و خواهران و برادران ما که زباله هایشان را به راحتی آب خوردن در کوه و بیابان که هیج در کنار یک برکه ی زیبا که محل تفریح همیشکی دوستانشان است رها می کنند آیا با خود فکر نمی کنند باید شخصی آنها را جمع کند . آیا به این سوال ساده نمی اندیشند؟

ای کاش شهاب سنگی از آسمان می رسیدو همه دچار بلوغ زیست محیطی می شدند ولی چون این محال است همه تلاش کنیم حداقل فرزندمان دچار گردند و به محیط زیست مان احترام بگذارند .

"محمود مسعودی(ساده)"


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد