کو مرهمی

دیگر  مکُش  به تیر جفا  لحظه های من 

کم گو سخن ز ناحق و حق در قفای من 

خونین دلی  چو  من  نبود  در دو عالمی 

کو  مرهمی  که  نهی  بر زخم های من 

بیچاره  عاشقی  که به دام تو می رسد 

نه راه پس ، نه پیش بود  پیش  پای من 

صاحبدلان  شکایت  خود    با  خدا  کنند 

من با که گویمت ای همه دم آشنای من 

چند روزه ی حیات مست و خرابم نمی کند 

راهی   دگر   نشان   بده   ای  باوفای من 

طفلک دلم که بر سر قولت نشسته است 

قولی چنین کجاست لایق عهد و وفای من 

تبت یدا اب لهب نشوم  جای شکر هست 

این  ره  که  روزگار  نهادست  به  پای  من 

دیگر  صفای  ساده  به  تیرت  نشان  مکن 

تیر  دگر  گذار  و  بکن ز بن عقده های من

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد