وقت نوروز است

کم کم از هر شاخه ی خشکی تبسم می چکد

هم  شکوفه،هم  غزل،حتی  ز هیزم  می چکد

کم کم  از جریان  ناب  زندگی در رهگذار جویبار

سبز    می گردد  جهان ، وز  نو  ترنم  می چکد

کوه    با    شادی    لباسی   پر  زگل بر تن کند

شعر   شادی   از  قد  و  بالای  مردم   می چکد

هر   کجا   بلبل   غزل   گوید   به   شاخ  زندگی

از   نوک   قمری   نمک  از  نوع سدیم می چکد

گو     نگاهی   تازه کن   تا   تازه گردد  باغ  جان

وقت  نوروز است  و نور  از عرش هفتم می چکد

چشم   واکن  فصل  سرد  زندگی خواهد گذشت

چون بهار آید صفا و لطف از افعال مردم می چکد

خوشه های    سبز    گندم  هر کجا دردست باد

رقص   شادی   از   قد   رعنای  گندم   می چکد

ساده   بر خوان   بهاران   بی وضو  وارد    مشو

لطف   حق هر سو   در این   باغ  تنعم می چکد


نظرات 1 + ارسال نظر
راضیه 1391/12/27 ساعت 02:18 ب.ظ

سلام آقای مسعودی
خیلی شعر قشنگیه .صلاح نمیدونید این شعرتون رو در وبلاگ قرار بدید خیلی الان مناسبت داره

ممنون فکر می کنم زیاد خریداری نداشته باشه هر کدام از دوستان که بخواهند همین جا خواهند آمد برای خواندن

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد