کاش کمی منطقی تر باشیم

دو روز گذشته ۲ اتفاق متفاوت ولی از جهاتی مرتبط به هم برام افتاد که در هر ۲ مورد دلم گرفت  ۲ دل گرفتن متفاوت. 

اول اینکه حدود ۲ هفته پیش در خواست تهیه بلیط برای ماموریت  داده بودم از آنجا که به مسافرت رفته بودم پیگیری نکردم درخواست تا کجا رفته تا اینکه روز گذشته زنگ زدم به مسئول تهیه بلیط گفتم بلیط هامو تهیه کردی بنده خدا  نگاهی به لیستش کرد و عذر خواهی کرد که یادم رفته و از این حرف ها من هم که حسابی برنامه هایم به هم می ریخت و از وی ناراحت شده بودم با هاش کلی بحث کردم و حتی به مسئول پیگیری هم زنگ زدم که این چه وضعشه . سرتونو درد نیارم آخرش معلوم شد که نامه از داخل کارتابل یکی از روسا اصلا رد نشده بود و ایشان آنرا حذف کرده بود . مسئول تهیه بلیط هم درخواست من را به یکی دیگه اشتباه گرفته بود و بخاطر تهیه نشدن بلیط عذر خواهی می کرد. خلاصه اینجا خیلی شرمنده شدم که بدون دلیل با وی بحث کردم اگر چه عذر خواهی کردم ولی خودم هم این عذر خواهی را قبول ندارم چه برسد.کاش کمی منطقی تر برخورد کرده بودم.  

دوم اینکه در ارتباط با همین موضوع به دوستم که باید در جریان قضایا قرار می گرفت زنگ زدم هنوز چیزی نگفتم گفت من مثل تو بی معرفت نیستم که تلفن را جواب ندهم . من از همه جا بی خبر گفتم چی شده گفت چند دفعه به همراه و حتی خانه زنگ زده ام و تو قطع کرده ای (دقت کنید قطع و رد نه اینکه زنگ بدون جواب) جالبه که این دوستم می دونست من مسافرت بودم و اصلا زنگ خانه که معنی نمی داد ولی نمی دانم که چی شده بود که من حتی یک تماس ناموفق هم روی همراهم از وی نداشتم چه برسد به رد کردن. من به قسم خوردن بسیار حساسم  به هرصورت مجبور شدم قسم بخورم که من تماسی از تو ندیدم چه برسد به رد کردن. ولی وقتی دلم گرفت که قسم خوردن من را قبول نکرد. و خیلی راحت ادامه حرف های قبلیش را ادامه داد. خیلی ناراحت شدم . در مسیر برگشت از فرودگاه بودم و از آنجا که به علت جاندادن پرواز حسابی دمق بودم یک چراغ قرمز را اشتباهی رد کردم و دو بار نزدیک بود تصادف کنم . جالبه کارم هم یادم رفت که به وی بگویم.  

به هر صورت در هر دو مورد دلم گرفت کاش همه منطقی تر بودیم. 

 ولی من این دوستم را خیلی دوست دارم چون این کارش هم در راستای احساس مسئولیت شدیدی که دارد است.به نظرم مقداری هم دچار توهم می شود و در ذهن خودش داستان می بافد.