تشکر را عشق را محبت را به زبان آوریم.

خیلی وقت ها نمی توانیم و خیلی وقت ها نمی خواهیم حرف دلمان را به زبان بیاوریم،  انگار زبان مان سنگین است یا حرف ها سنگین است شاید هم هیچکدام غرورمان سنگین است  شاید هم دلمان سنگین است .گاهی دل هست و دلیل نیست ،گاهی دلیل هست و دل نیست ،گاهی هیچکدام نیست . گاهی من هستم او نیست ،گاهی حرف هست و کلمه نیست، گاهی که کلمه ها هستند به جمله در نمی آیند،  گاهی جمله ها عقیم اند در بیان حرف ها ، گاهی حرف ها عقیم اند در بیان احساس . گاهی احساس ها را پنهان می کنیم ،گاهی پنهان ها را بیان می کنیم ،گاهی بیان ها دل می شکنند ،گاهی دل های شکسته ها رمیده می شوند. خیلی وقت ها فکر می کنیم باید از ما تشکر شود ولی هیچوقت فکر نمی کنیم دیگران هم نیاز به تشکر ما دارند . گاهی فرصت ابراز عشق و تشکر را از دست می دهیم به امید فردا،گاهی فردا ها  هرگز نمی آیند، گاهی آمده ها زود می روند ، گاهی رفته ها بر نمی گردند. کاش پیش از آنکه رفته ها بر نگردند ، کاش پیش از آنکه زبان ها ناگویا گردند و گوش ها ناشنوا ،تشکر را  عشق را محبت را به زبان آوریم.