یادش بخیر زمانی اسم دانشجو و دانشگاه ابهتی داشت

امروزه اگر صفحات روزنامه را ورق بزنی به آگهی های برمیخوری که حسابی به فکر فرو می روی و آخرشم بدون هیچ نتیجه برمیگردی سر کار و زندگی خودت.

چند روز پیش یک روزنامه محلی را  ورق می زدم دیدم  شهرداری یکی از شهر های خراسان جنوبی هم دانشگاه زده و دزر رشته معماری و فناوری اطلاعات دانشجو می پذیرد. آنهم شهرستانی که یکی دو سال پیش مرکز بخش بوده .کی مجوز می ده کی تصویب می کنه کی درس می ده و اینکه اصلا شهرداری را چه به این کار ها بماند که حتما می گویند  مگه ما از آتشنشانی ، بهزیستی و هزار یک جای دیگه چه کم داریم. راستی  اصلا شما چکاره ای سر پیازی یا ته پیاز . از اینگونه موارد زیاد دیده ام نمی خواهم نام ببرم که به کسی زیاد بر بخورد شما هم بدون شک دیده اید.

دوستی داستان جالبی در مورد بعضی رشته ها تعریف می کرد که مرورش خالی از لطف نیست. . می گفت یک نفر می خواست درس بخونه گفت چه رشته ای بخونم که نوبر باشه و با بقیه متفاوت باشه و کمتر هم فارغ التحصیل داشته باشه. رندی راهنماییش کرد برو رشته اژدها کشی بخون . رفت دنبال این رشته دید داخل کشور نیست گفت می رم خارج کشور . رفت لیسانس گرفت برگشت دید براش کار نیست گفت می رم فوق می گیرم رفت خوند و برگشت گفتند ما برا شما کار نداریم . گفت می رم دکترا می گیرم دکترا را گرفت و برگشت گفتند کار نداریم ولی جلسه گرفتند و گفتند نمی شه آخه دکترای مملکت بیکار باشه دیدن هیچ کاری ندارند تصمیم گرفتند یک دانشگاه بزنند و وی تدریس کند. بعد مدتی فارغ التحصیلان بیرون آمدند . برای اینها چه کنیم فوق لیسانس و دکترا گذاشتند . بعد فارغ التحصیلی گفتند چه کنیم تصمیم شد دانشگاه آزاد بزنند و بدنبال آن پیام نور و سپس کاربردی بعد غیر انتفاعی نوع اول و نوع دوم و حالا دیگه به شهرداری و بهزیستی و .... رسیده که دانشگاه می زنند احتمالا مرحله بعد دهیاری روستای ماست که دانشگاه می زنه ودهیار محترم در مورد روش های نوین   ... تدریس می کنه  خدابخیر کنه آینده جوانان مدرک به دست و بیکار و دختران لیسانس بدست در جستجوی شوهر را.